Hotel des Indes – Christmas tea
In de kerstweek gingen wij op aanraden van een collega naar Hotel des Indes voor een high tea. Zij noemde het de beste high tea van Zuid-Holland, dus de verwachtingen waren hoog gespannen.
Het hotel was nog helemaal kerstsferen met een prachtig versierde hoge boom en een eigen gemaakt gingerbreadhouse. Vooral van het laatste was ik erg onder de indruk; een heel stevige constructie die kennelijk al vier weken stond. Ik bleef kijken naar de details als losse bakstenen, ijspegels en een slee op het dak.
Maar wij kwamen niet voor het decor, hoewel het oog natuurlijk ook wat wil.
Onze christmas tea bestond uit vier gangen, elk met een bijpassende thee. We keken al om ons heen wat de overige gasten kregen en werden stiekem wat ongerust. Want denken dat je alles lust en het ook daadwerkelijk lusten, zijn kennelijk twee verschillende dingen. De eerste gang bestond uit drie kleine hapjes; een puree van knolselderij met een kaas die ik niet helemaal kon plaatsen, gerookte makreel met een rode-uiencompote en een aardappeltortilla met gerookte eend en een basilicumfoam. Zo, dat was een hele mond vol. Geen alledaagse hapjes en dat proefden we. Het kan een kwestie van smaak zijn, maar de puree at ik enkel op uit beleefdheid. Het smaakte naar iets dat ik hier verder niet zal benoemen om niemand de eetlust te benemen. De rode-uiencompote paste goed bij de makreel; het zoete was in balans met de zoute vis. Tortilla was ook lekker, hoewel ik geen basilicumsmaak kon terugvinden in de foam.
Op naar de tweede gang! We kregen wederom drie kleine hapjes. De eerste was een wit bolletje met zalm, dat volgens mijn tafelgenoot wel erg vissig smaakte. Ik vond het wel aardig, maar niet heel bijzonder. En er volgde opnieuw iets in de categorie ‘nog nooit gegeten’, namelijk een sandwich met wildzwijnpaté. Bij de gedachte aan rauw vlees word ik al een beetje onpasselijk, maar ik heb wel een hapje geproefd. En mijn verwachting klopte helaas; het was een soort smeuïge spread met een smaak die ik niet herkende, maar die me ook niet beviel. Als derde lag er een torentje van bietensalade met een geitenkaasfoam op het bord. Ik had altijd iets tegen bietjes, want groenten horen niet zoet te zijn. Maar dit hapje was goed op smaak en opnieuw een goede combinatie van zoet en zout.
Zouden de zoete hapjes nu dan toch komen? Helaas, ook de derde gang was compleet hartig; een risotto, tortilla en een bospaddenstoelensoepje. De risotto was romig en had net de bite die een risotto goed maakt. Het soepje was een bouillon met een verdwaald balletje erin. Waar het balletje van was gemaakt, weet ik niet en daarom ook maar laten staan.
En dan nu….tromgeroffel…de zoete gang! Qua hoeveelheid werden we gelukkig niet teleurgesteld. We waren een beetje bang na alle kleine hapjes nog bij de Mac terecht te moeten, maar dat bleek na gang vier niet meer nodig. Er werd een etagere met drie verdiepingen gebracht met o.a. scones, een lemon meringuetaartje en een ananasmousse. De scones waren wat aan de droge kant, maar met de nodige jam en clotted cream goed eetbaar. De ananasmousse spande wat mij betreft de kroon; heel luchtig en niet te zoet. De mousse was afgemaakt met chocolade, een combinatie die verrassend goed paste. De overige zoetigheden varieerden van wat aan de droge kant tot best smakelijk. Maar helaas was er niet meer dan dat van te maken.
Gezien de prijs en setting van Hotel des Indes had ik een tea verwacht die mijn verwachtingen zou overtreffen. Helaas werd die verwachting niet waargemaakt. Wellicht is het een kwestie van smaak en is haute cuisine gewoon niet aan mijn besteed. Maar ik blijf nog even verder zoeken naar de beste high tea!